Yaklaşık üç aydır çok nahoş, insafla, iz’anla ve imanla telifi mümkün olmayan garip ama gerçekten hikmetlerle dolu bir süreç yaşıyoruz.

İftiralar, yalanlar, hakaretler havada uçuşuyor. Meydanlarda âlimler yuhlanıyor, medyada her gün yeni bir şarlatan türlü tezviratlarla insanları kandırıyor. Buna destek olan şakşakçılar da var, sessiz kalıp ikrar günahına ortak olanlar da. Ama galiba hepsinin gözden kaçırdığı bir gerçek var. Ahiret var, hesap var, mizan var, sırat var. Kul hakkı denen, Allah’ın bile -sahibinin rızası olmadan- affetmediği büyük bir vebal var. “Zerre kadar iyiliğin de kötülüğün de önümüze serileceği” o dehşetli gün var. “Bütün sırların ortaya saçılacağı” “ne evladın, ne servetin ne de şöhretin fayda vereceği” mahşer var.

Ve hey efendiler! Siz türlü iftiraları, yalanları, hakaretleri sıralayanlar! Bütün bunların o dehşetli günde birer birer önünüze konacağını hiç düşünmez misiniz? Ya siz, bunca hakarete alkış tutanlar, her şey yüzünüze vurulurken siz ne yapacaksınız! Ve ey bunca şenaate sessiz kalıp kendince bir kısım sebeplerle ses çıkarmayan, sükûtu ikrar sayılan dostlar! “Sadece kalbiselimle gelmenin fayda ettiği” o gün için cevabınız hazır mı şimdiden? Ne diyeceksiniz Allâmü’l-guyûb size bütün bunları sorduğu zaman?