Hizmet’in demokrasi sicili!

Demokrasi ve hukuk dışı darbelerin yol açtığı acı tarihinin de etkisiyle Hizmet, Türkiye’nin gerçek bir demokrasi ve hukuk devleti olması davasının en açık destekçilerinden biri. Camiayı oluşturan insanlar, çoğunlukla Türkiye toplumunun bir parçası. Dolayısıyla demokrasiyi özümseme açısından bu toplumun maruz kaldığı birçok virüsten tamamen bağışık olması zor. Ama 30-40 yıllık süreçteki söz ve eylemlerine bakarak, demokrasi sicili bakımından toplum ortalamasının üstünde ve çoğu zaman öncü rol oynadığı rahatlıkla söylenebilir.

Kökende Bediüzzaman, Meşrutiyet ve Cumhuriyet fikrini savunan, Abdülhamid’in istibdadını eleştiren, Doğu’da 3 dilli üniversite hayali kuran, isyan çağrılarına karşı hep müspet hareketi temsil eden, özgürlükçü çizgisinden dolayı Demokrat Parti’yi destekleyen bir dava ve fikir adamı. Bu hususlarda takipçisi Fethullah Gülen de 20 yıl önce farklı fikirlere sahip insanları buluşturan bir platformda ilk kez geniş kamuoyunun karşısına çıktığında, “Demokrasiden geri dönülmeyecek” mesajı veren bir fikir ve aksiyon adamı. Hem de demokrasinin tramvaya benzetildiği, İslam’la bağdaşıp bağdaşmadığının tartışıldığı günlerde.    

Soğuk Savaş boyunca karşıt siperlerden birbirine ateş açan sağ, sol, laik, dindar aydınları ilk kez bir masada toplayan Abant Platformu da aynı anlayışın sonucu. Kimse muhatap almadığı için sokağa çıkmakta dahi zorlanan Patrik Bartholomeos ile görüşen; azınlık liderlerini iftar sofralarında buluşturan da Hocaefendi ve Hizmet’in bu demokrat tutumu. Medeniyetler çatışması riskine karşı 11 Eylül 2001’den yıllar önce Papa ile görüşmek de tutucu çevrelerce o gün eleştirilse de daha sonra Diyanet ve başkalarınca kurumsallaştırılan benzer bir adım. İslamî kesimde bazılarının “Hıristiyan kulübü” diye karşı çıktığı AB sürecini, Hizmet’in Turgut Özal’ın tam üyelik başvurusu yaptığı 1987’den bugüne Türkiye’nin gerçek bir demokrasi ve hukuk devleti olma özlemiyle desteklemesi de demokratik sicilin somut delillerinden biri.

Eski Türkiye’nin Barzani’yi, “aşiret ağası” diye aşağıladığı 1990’larda arkadaşlarını eğitime katkı için Irak Kürdistanı’na gönderip geliştirdiği mükemmel ilişkileri Türkiye ile bölge arasındaki buzların erimesi için seferber eden Gülen, çözüm süreci başladığında “Sulh hayırdır, hayır sulhtadır.” diyerek barış için gerekirse el etek bile öpülebileceğini söyledi. Rudaw röportajında “Anadilde eğitim, devletin adil olmasının gereği.” diyen Gülen’in, Alevi kanaat önderi İzzettin Doğan’la cami-cemevi projesine öncülük etmesi; BBC röportajında, “Diyanet’e verilen imkânların Alevilere de tanınması, dedelere maaş bağlanması” önerileri de aynı demokratik duruşla ilgili.

Demokrasiyi hedef alan Ergenekon darbe girişimleri ve AKP’yi kapatma çabalarına açıkça karşı çıkan, 12 Eylül referandumuna tam destek veren, sivil anayasa talebini gür şekilde dile getiren, her türlü şiddete karşı çıkan bir camianın demokratik sicili çok net. Şu gazetede, Etyen Mahçupyan’dan Ahmed Şahin’e, Mümtaz’er Türköne’den Ali Bulaç ve Herkül Millas’a farklı perspektifteki isimlerin yıllardır özgürce yazıyor olması bile tek başına demokratlık sicilini ispata yeter.

Hizmet, yapıcı eleştirilere de açık. GYV’nin, sırf eleştirileri dinlemek için toplantılar düzenlediği malum. Geçen hafta, Avrupa Parlamentosu’ndaki Türkiye İlerleme Raporu müzakeresi sürerken, Hizmet’e de atıf yapan bir değişiklik önergesi verildi. Hükümetin yargıya müdahalesini eleştiren önerge, camiaya da “şeffaflığını ilerlet” diyordu. Camiayla irtibatlı Kültürlerarası Diyalog Platformu, önergeyi memnuniyetle karşıladığını duyurdu.

Herkesin şahit olduğu bu tablo ortadayken, dünün bazı mağdurlarının, eskiden Ergenekon ve Perinçek’in yaptığı Hizmet’i karalama misyonuna soyunması ibretlik olduğu gibi demokrasiye, hukuka ve insan haklarına ağır bir darbe.