Barışın olduğu bir ortamda yaşamak istiyorsak önce kardeş olmayı öğrenmemiz gerekiyor. Çünkü kardeşlik, tüm hamasi duyguların önünde olduğu için kargaşa ve kavgaları önlüyor.

Geçtiğimiz haftalarda Türkiye'nin gündemini en çok meşgul eden konu 'Sulh' oldu. 30 yıldır ülkenin acısı olan terör sorununu ortadan kaldırmak ve barışı hâkim kılmak için devlet erki, taraflarla masaya oturdu. Önümüzdeki günler ne getirecek bilinmez, ama 'sulh' kelimesinin adının geçmesi kimi kesimleri rahatsız etse de, ülkenin büyük bir çoğunluğunu mutlu etti. Gazetecilerden kanaat önderlerine pek çok kişi, barışı, bunun önemini ve nasıl sağlanacağı meselesini yorumladı. Sürece karşı vatandaşlar tepkisiz değildi elbette. Onlar da sosyal medyadan konuya ilişkin düşüncelerini ifade etti. Çoğu beklentiliydi ve bunun geç kalınmış bir adım olduğunu söylüyordu. Fakat, herkesin kalbini ve zihinini meşgul eden bir yığın ortak soru vardı: "Sulh kimlerle yapılırdı?", "Yaşananlardan sonra sulhe kapılar açılır mıydı?", "Sulh için ne gerekliydi?" vs. Çok geçmeden, bu sorulara bir cevap kabilinden önemli bir çağrı geldi.

Macaristan'daki Diyalog Merkezi'nden Ömer Bey, Budin bölgesinde bir kilisenin râhibi ve Estergon Teoloji Fakültesi'nde eğitim görevlisi olan Csaba Török Bey'le tanışır ve ona eğitim hizmetleri ve M. Fethullah Gülen Hocaefendi'nin düşünceleri hakkında kitaplar verir...