Efendimiz öncesinde insanoğlu ilahi mesajları orijiniyle koruyamamış, peygamberlerin söz ve fiileriyle bırakmış oldukları mirası muhafaza edememişti ve bunun neticesi olarak da maddi-manevi ciddi bir tatminsizlik ve buhranlar anaforunda yaşıyordu. İnsanlık Allah Rasulü (sallallahü aleyhi vesellem) ile bu bataklıktan kurtuldu ama onun mesajına kulak vermeyen insanlar kim olursa olsun -ki bunlar müslüman da olabilir- aynı türden anaforların içinde yıllar ve yıllar boyu yaşadı, yaşıyor ve yaşayacak.

Her meselede itidal ve denge çok önemlidir. Hoşgörü konusunda da kalb balansının çok iyi ayarlanması gerekmektedir. İddia olmayacağı mülâhazasıyla diyorum ki, biz, hoşgörü hususunda dengeli olduğumuza inanıyoruz. Bu itibarladır ki; hoşgörü derken, bunu milletimizin ve ülkemizin geleceğini tehlikeye sokacak, tarihimizi, millî-mânevî değer ve dinamiklerimizi tahribi netice verecek davranışlara karşı hoşgörülü olunması asla söz konusu değildir.