Esma-i İlahiye, Sıfât-ı Sübhaniye doğrudan doğruya Zat-ı Uluhiyet'le münasebete geçen müntehiler için birer perdedir. Belli bir noktadan sonra bu isimler de sıfatlar da müntehilerin nazarından silinip gider ve geride sadece Zâtın şuââtı kalır. Biz bu şuââta “Sübühât-ı Vech” adını veriyoruz. Sübühat-ı Vech karşısında Zât'tan –ki ona Zât-ı Baht deniliyor- başka her şey erir.