Hoşgörüde esas olan, bir gayeye baş koymuş insanlar olarak -hatta mümkün olsa bu bütün millet fertlerinin ‎iştirakiyle gerçekleştirilebilse- kendi içimizde meydana gelen problemleri anlayışla karşılayabilsek ve dışarıya ‎karşı göstermiş olduğumuz hoşgörüyü evvelâ yakın çevremize gösterebilsek ki bu, haddizatında gerçek ‎hoşgörü kahramanı olmanın da temel özelliğidir.

Güzel insanlar, güzel işleri, güzel yerlerde, güzel zamanlarda, bir de güzel yapınca o kadar güzel oluyor ki! İngilizlerin "beauty is in the eye of the beholder" diye bir sözü var: "Güzellik bakanın gözündedir" diye çevirmek mümkün.

Ama güzel bakıp güzel görmenin de asgari bir varoluşsal gereksinimi var. Hiç değilse var olmalı canım! Hiçbir şey yapmayanlara güzel bakıp, 'vay ne güzel, hiçbir şey yapmıyorsunuz,' demek, yuhalanmaya davetiye çıkarmaktır. Hüsn-ü basarın hüsn-ü sîretle iktiran ettiği an olsa gerektir ki şaire "Hüsn olur kim seyrederken ihtiyâr elden gider" satırını yazdırmış...