Türkiye havanın gün ortasında karardığı “güneş tutulması” gibi bir “akıl tutulması” yaşıyor.

Yurtdışındaki Türk okullarının kapatılması girişimi de böyle bir geçici “akıl tutulması”nın sonucu.

Türk okulları birçok nedenden dolayı Türkiye’nin geleceğine yönelik yurtdışındaki en değerli yatırımlardan birisidir.

Öncelikle bu okullar, birçoğunda büyükelçilik ya da diplomatik temsilciliğimizin bile olmadığı 160’ı aşkın bağımsız devlette bayrağımızı dalgalanıyor.

Sayıları bin 200’ü bulan bu okulların o ülkelerdeki itibarını, devlet başkanı seviyesinde yapılan övgüler ortaya koymaktadır.

Yine bizzat o ülkelerden, çok dilde modern eğitim yapan yeni okullar açılması talebi gelmektedir ve maalesef karşılanamamaktadır.

İkincisi, Türk okulları sayesinde Türk dili ve kültürü bu ülkelerde meşru ve saygın bir ilgi görüyor.

Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi dost canlısı, diyalog aşığı, kapısı herkese açık ve tanışıp kaynaşmaya taraf bir insandır. Senelerdir her renk, her desen ve her meşrepten insan onu ziyaret eder; yemeğini yer, çayını içer. Hayatın her kesiminden çok çeşitli ziyaretçiler gibi herhangi bir partiye mensup kişiler de rahatlıkla onun kapısını çalıp misafiri olurlar. Kim hangi niyetle gelirse gelsin, Hocaefendi misafirlerini dinler, onların düşüncelerine değer verir; fırsatını bulursa, kendi mülahazalarını da seslendirir.

2000'li yılların başında AKP'nin kuruluş aşamasında, Recep Tayyip Erdoğan da Pennsylvania'ya gelmiş; yaşadığımız yeri görmüş; kahvemizi içmişti. Hatta o gün musluklarımız bozuktu; bizimle beraber bahçedeki hortumdan abdest almıştı.

Yine aynı dönemde Abdullah Gül de teşrif etmiş; hâlâ bizi bağrına basan evimizde, yaşantımıza şahit olmuş ve bizimle aynı safta namaza durmuştu. Dahası sayın Gül'ün geleceği gün muhterem Hocamız şöyle buyurmuştu: "Abdullah Bey dostumuzdur. Dosta karşı tekellüf saygısızlık olur. Anadolu insanı farklı muameleden rahatsızlık duyar. Yemeği ortak soframızda ikram edelim, sohbetimizi aynı salonda sürdürelim!"