Bediüzzaman Hazretlerinin destansı mücadelesiyle büyüyen Nur hareketi, bünyesinde birçok mizacı da bir arada tutmaya muvaffak olmuştu. Onun varlığı, bu potansiyelin ittihadı bozmasına fırsat vermiyordu. Fakat son yıllarına doğru bu manada bazı tehlike sinyallerinin farkına varmıştı. Nitekim onlardan biriyle alâkalı olarak özellikle bir talebesini, 1960’ta Ankara Beyrut Palas otelinde kalırken telgrafla yanına çağırmış ve diğer bazı talebelerinin de hazır bulunduğu bir ortamda o meşhur “Müsbet Hareket” dersi ortaya çıkmıştı.

Bediüzzaman’ın hizmet tarzına uygun olmayan hareketler, onun vefatından sonra Nur Talebelerinin zihnini bulandırmaya ve ayrılık tohumlarını atmaya başlamıştı. Fakat Zübeyir Gündüzalp’in gayretiyle ve meşveret sistemini devreye sokmasıyla çok genişlemeden halledilmişti.
Zübeyir Gündüzalp, Bediüzzaman sonrası bir takım hususî meşrep anlayışlarıyla ortaya çıkan dağınıklıklarla da aynı yöntemle mücadelesini sürdürerek, cemaatin ittihadının zedelenmesine müsaade etmemişti.

SORU: Merhum Zübeyr Gündüzalp hakkında “Gayret-i diniye sahibi idi; hayatında lâubalîliğe hiç yer vermemişti.” buyuruyorsunuz. Bu hususu da şerh sadedinde Zübeyr Ağabeyi anlatır mısınız?