Son günlerde hemen her haber bülteninde Urla ismi de duyuluyor; hak ve hukuk ayaklar altına alınarak bazı villaların yapıldığı anlatılıyor.

Her ne kadar bu iddialar insanın yüreğini burksa ve ruhunu sıksa da Urla ismi bana “Mustafa Amca” gibi ümmet dertlilerini, “Çetin Abi” misillü hizmet delilerini ve bir de mefkûre muhacirlerini hatırlatıyor.

İşte o zaman içimden bir feryat kopuyor: Allah aşkına, bütün villalar sizin olsun ama “yeni bir dünya” hülyalarımızı çalmayın!..

İğde Kokulu Urla ve Yiğitler

İzmir İlahiyat Fakültesi’nde öğrenci olduğum yıllarda haftalık sohbetler için Urla’ya da gidip gelirdim. Allah Teâlâ, zamanla o şirin beldede bir “ışık ev” lütfedince, bir sene orada kalmak da nasip olmuştu.

İnsan idraki açısından, sahiden Cennet’in yeryüzüne yansımış bir köşesi gibiydi Urla. Çam ormanları, yemyeşil zeytin ağaçları ve bol oksijenli tertemiz havasıyla “Ege’nin akciğeri” unvanını hak ediyordu. Tarih kokan çehresi, masmavi denizi, meyve bahçeleri, çiçek seraları, iğde râyihalı âsude sokakları ve sımsıcak insanlarıyla “tam yaşanacak yer” dedirtiyordu.