Fethullah Gülen Hocaefendi, müsbet hareketin esaslarına değindi. Kim nasıl hareket ederse etsin, bize düşen vazifenin insanları hoş görmek olduğunu ifade ederek, başkalarının bizim gözümüze ilişen eksiklikleri karşısında "İhtimal, Cenâb-ı Hak bunu göstermekle beni imtihan ediyor!" demek ve çok temkinli davranıp suizanna girmemek gerektiğini belirtti.

Başkalarını değerlendirirken (muhatabın kusursuz ve mükemmel olmasını beklememe manasına) yüzde yüze talip olmamanın, o yüzde yüzü kendimiz için düşünmenin ehemmiyetine vurguda bulundu. Mevlânâ ifadesiyle, "Yüzde ısrar etme, doksan da olur / İnsan dediğinde, noksan da olur / Sakın büyüklenme, elde neler var / Bir ben varım deme, yoksan da olur!." anlayışına bağlı kalıp diğer insanlar hakkında değil olumsuz bir şey söylemek menfi bir mülahazaya dahi girmemek icap ettiğini anlattı.

Barışın olduğu bir ortamda yaşamak istiyorsak önce kardeş olmayı öğrenmemiz gerekiyor. Çünkü kardeşlik, tüm hamasi duyguların önünde olduğu için kargaşa ve kavgaları önlüyor.

Geçtiğimiz haftalarda Türkiye'nin gündemini en çok meşgul eden konu 'Sulh' oldu. 30 yıldır ülkenin acısı olan terör sorununu ortadan kaldırmak ve barışı hâkim kılmak için devlet erki, taraflarla masaya oturdu. Önümüzdeki günler ne getirecek bilinmez, ama 'sulh' kelimesinin adının geçmesi kimi kesimleri rahatsız etse de, ülkenin büyük bir çoğunluğunu mutlu etti. Gazetecilerden kanaat önderlerine pek çok kişi, barışı, bunun önemini ve nasıl sağlanacağı meselesini yorumladı. Sürece karşı vatandaşlar tepkisiz değildi elbette. Onlar da sosyal medyadan konuya ilişkin düşüncelerini ifade etti. Çoğu beklentiliydi ve bunun geç kalınmış bir adım olduğunu söylüyordu. Fakat, herkesin kalbini ve zihinini meşgul eden bir yığın ortak soru vardı: "Sulh kimlerle yapılırdı?", "Yaşananlardan sonra sulhe kapılar açılır mıydı?", "Sulh için ne gerekliydi?" vs. Çok geçmeden, bu sorulara bir cevap kabilinden önemli bir çağrı geldi.