İki aydır ülke gündemimizi meşgul eden ve paralel bir yapılanma ithamı ile Hizmet Hareketine mal edilmeye çalışılan 17 Aralık ve 25 Aralık 2013 Hukuk operasyonunun, normal bir hukuk prosedürü ile mi yoksa gerçekten bir operasyon sonucu mu yapıldığı ile ilgili ciddi kuşkuların olduğu bir gerçek. Gerçek olan bir başka konu ise,Hizmet Hareketinin yaptığına dair somut bir delil ve belge bugüne kadar ortaya konulamamış olmasıdır. Aksine,süreç ilerledikçe,aslında Komplonun “Askeri Vesayetin bir Rövanşı” olduğu izlenimi artırmaktadır.

24 Mayıs 2012 ve 30 Mayıs 2012 tarihlerinde,yani ortalama 1,5-2 yıl öncesinde internete düşen ve kendileri tarafından bugüne kadar yalanlanmayan ses kayıtlarını incelediğimizde,17 Aralık ve sonrası süreci net bir şekilde görebilmekteyiz:

Tarih boyunca zalimler, ne ilim adamı dinlemiştir ne gönül adamı. Kâh kuşkunun esiri olmuştur devlet yöneticileri, kâh kıskançlığın. Ne var ki o vehim ve zaaflar hep maskelendi. ‘Devleti ele geçirmek’ten ‘halkı kışkırtmaya’ kadar pek çok propaganda yapıldı. Sis bulutları dağılıp gerçekler ortaya çıkınca linç psikolojisine kendini kaptırarak savrulup dağılanlar mahcup bir duruma düştü. İşte üç zirve insan ve onların çetin sınavı.
MUHAMMED ES-SERAHSÎ (İmam-ı Serahsî):

İmam-ı Serahsî’yi bir kuyunun dibine hapsedenler, karanlığın bağrından nurefşan eserlerin nasıl yazılacağını bilemezlerdi. Bilemezlerdi; çünkü Serahsî’ye defter, kâğıt, kitap yasaklanmıştı. Sanılmıştı ki o büyük fıkıhçı, kuyunun dibinde karanlığa gark olur. Oysa ilim erbabının nezdinde onun adı: “Şemsü’l-Eimme”; yani “İmamların Güneşi” idi. Kitap yazmak için şartlar müsait değildi hapishanede; ama kalbi ve kafası aydın bir insan için esbabın çok da önemi yoktu. Talebeleri, Özkend Kalesi’ndeki zindanda Hocalarını yalnız bırakmadı.