Bir önceki yazıda planlı, sistemli karalama faaliyetlerinin arkasında 'alemi nasıl bilirsin, kendin gibi" bakış açısının önemli bir yer tuttuğuna dikkatleri çekmiş ve bu psiko-sosyal saikin bir vechesi üzerinde durmuştuk. Şimdi de aynı başlık çerçevesi içinde ele alınabilecek konunun ayrı bir yönü üzerinde durmak istiyoruz.

Şöyle ki; 'alemi kendisi gibi görme" bakış açısı sadece ahiret inancı, ilahi rıza gibi insanı sonsuzluğa rabtedici dinamiklere inanılmadığından dolayı adanmışlık ve fedakarlık ruhunu anlayamama şeklinde kendini göstermemektedir.

Toplumun on binde birini, belki yüz binde birini teşkil etse de, bir vakıa olarak, ilim, irfan ve eğitim faaliyetlerine, bu faaliyetleri teşvik eden zata karşı, "bir kaşık suda boğma" cinnet derecesinde kinle, nefretle, gayzla dopdolu bir kesimin bulunduğu da muhakkaktır.

Herhalde; hayatını, sahip olduğu herşeyi, bir adanmışlık ruhu içerisinde, milleti ve insanlığı için vakfeden eğitim gönüllüleri bu inanılmaz tavır karşısında şaşırıp kalıyorlardır;