Bir süredir Kürt medyasındaki Gülen karşıtı yayınları izliyorum. PKK'ya yakınlığıyla bilinen televizyon, gazete ve internet siteleri, neredeyse kesintisiz bir şekilde Gülen düşmanlığı pompalıyor izleyicilerine. Bu yayınlar eleştiri sınırları (sertliği ve dozu ne kadar fazla olursa olsun) içinde kalsa sanırım anlamak pek zor olmazdı. Ama örgüt Kürt sorununu da bir tarafa bırakarak neredeyse Cemaat'le savaşıyor. Örgüt yöneticileri, Gülen Cemaati'ni "Kürt halkının en büyük düşmanı" ilan etmiş durumda. Cemaat'e yakın olduğu öne sürülen kişi ve kurumlar, PKK'nın hedef listesine alınıyor. PKK yöneticisi Murat Karayılan'ın Gülen Cemaati ile ilgili 5 kasımda Fırat Haber Ajansı'na verdiği röportaj, olayın boyutunu göstermesi bakımından ilginç.

PKK silahlı çatışmadan değil kendisinin besleneceği, yaşamını sürdürdüğü sosyal tabanın altından çekilmesinden ürküyor. Askerden korkusu kalmadı, çünkü savaşmaya, ölmeye ve öldürmeye alıştı. Beslenme kanalları kesilmezse de olayların biteceği yok.

Gülen Cemaati, yıllardır devletin çok uğraşmasına rağmen tam başaramadığını bölgede yapmaya başladı. PKK işte bu yüzden askerden çok cemaatten korkmaya başladı.