Soru: "Cemaat mensupları günlük söylemlerinde hep hoşgörü diyorlar, ama Fethullah Gülen ve cemaate yönelik eleştirilere karşı oldukça hoşgörüsüzler. Cemaat güçlendikçe hoşgörü ve uzlaşma gibi prensiplerini terk ediyor, uygun görmediği insanları dışlıyor, uygun gördüğü şeyleri ülkeye ve topluma dayatıyor. Zaten Gülen'in hoşgörü kavramını daha çok 1994'ten sonra dile getirmesi cemaatin menfaatleri gereği uyguladığı bir taktikti" eleştirisi tamamen haksız mıdır?

Her şeyden önce belirtmek gerekir ki, Fethullah Gülen'in yıllardır vaazlarında ve konuşmalarında dile getirdiği hoşgörü ve tolerans kavramları bir "söylem"den ibaret değildir.

İkindi sohbeti bitmek üzere. Kısa kısa da olsa tamamlayıcı bazı sorular soruluyor.

Bitmek üzere olan sohbette insanlara bir şeyler anlatma mevkiinde bulunan mürşidlerin def'i bela kabilinden değil de, bir sohbet için günler öncesine dayanan hazırlık yapması ve bunun lüzumu üzerine bazı değerlendirmelerde bulundu. Beyin sancısından bahsetti, Kur'an ve sünnet başta, beslenme kaynaklarının hallaç pamuğu gibi atılmasından dem vurdu. İmamı Azam, İmamı Gazzali, İmamı Rabbani ile başlayan birçok devasa şahsiyetin ismini vererek onları okumanın gerekliliğini anlattı ve mevzular aynı olsa bile usul ve üslup dedi, tasrif dedi, örnekler verdi. Mürşidin anlattığı şeyleri yaşamasından bahis açtı, fıkıh, tefsir, hadis, tasavvuf, kelam bütünlüğüne işaret etti.